Willem van Aelst

Willem van Aelst was de zoon van de Delftse notaris Jan van Aelst. Al op jonge leeftijd ging hij in de leer bij zijn oom en stilleven schilder Evert van Aelst. Hij trad in 1643 toe tot het lokale gilde als meester. In 1645 reisde de jonge kunstenaar naar Frankrijk en in 1649 zetten hij zijn reis voort naar Italië waar hij zich aansloot bij een kring van Nederlandse kunstenaars die in Italië werkten.

van Aelst werd door het gezelschap beschreven als een uitbundige figuur die veel grappen maakten. Ondanks zijn jeugdige uitspattingen trok de zeer elegante stijl van van Aelst de aan-dacht van Ferdinand II de ’Medici, Groothertog van Toscane en andere edelen.Van Aelst droeg altijd met grote trots een gouden ketting en een medaille die de groothertog hem had gegeven, en signeerde zichzelf vaak met een Italiaanse zwier 'Guillelmo van Aelst'.

In 1656 was van Aelst teruggekeerd naar Nederland en vestigde zich in Amsterdam waar hij een spectaculair succesvolle carrière voortzette, door zijn success kon hij zich veroorloven om aam de Prinsengracht te wonen, een van de mooiste grachten van de stad.

Volgens Houbraken had hij minder geluk in de liefde: kort na zijn terugkeer uit Italië werd van Aelst verliefd op de bloemenschilder Maria van Oosterwyck, een diepgelovige vrouw.


Ze hield hem tegen door te zeggen dat ze zijn amoureuze voorstel zou koesteren als hij een jaar lang elke dag een vast aantal uren in zijn atelier zou werken. Maria's atelier keek uit over dat van van Aelst, zodat ze hem aan het werk kon zien; elke keer dat hij niet bij zijn ezel was, maakte ze een krijtstreep op haar raamkozijn.

Tegen het einde van het jaar was de lijst zo bedekt met krijt dat Van Aelst zijn missie opgaf en uiteindelijk trouwde met een vrolijke dienstmeid.Van Aelst's overlijdensdatum is niet achterhaald, maar hij moet in 1683 of kort daarna zijn overleden, aangezien zijn laatste gedateerde werk van dat jaar is. Van Aelst schilderde voor zover bekend alleen stillevens, maar in grote verscheidenheid, van kleine stukjes fruit tot uit-bundige boeketten en indrukwekkende composities met dood wild.

Rachel Ruysch werkte van 1679 tot aan zijn dood in zijn atelier. In de tweede helft van de ze-ventiende en vroege achttiende eeuw had hij grote invloed op stilleven schilderijen in binnen- en buitenland; onder zijn volgelingen waren Ernst Stuven, Jacob Denys, Nicolaes Lachtropius en Hendrik de Fromantiou.

Het vroegste werk van Willem van Aelst dateert uit 1643. Het vertegenwoordigt een vaas met bloemen met wat fruit aan de basis en het weerspiegelt sterk de stijl van zijn oom. In de loop van zijn carrière zouden veel bloemstukken vloeien, geleidelijk evoluerend van de eenvoudige, kleine burgerlijke Hollandse boeketten van tulpen en rozen tot de elegantie van een aristocra-tische en internationale allure, die tulpen en rozen bleven een hoofdrol spelen in zijn werken.