Theo van Doesburg

Theo van Doesburg was een Nederlandse schilder, schrijver, dichter, fotograaf, interieurontwerper en architect. Hij is vooral beroemd als medeoprichter van een kunstbeweging en tijdschrift genaamd; De Stijl (Nieuwe beelding), internationaal beter bekend als neoplasticisme.

Theo van Doesburg werd geboren als Emile Küpper op 30 augustus 1883 in Utrecht, als zoon van de fotograaf Wilhelm Küpper en Henrietta Catherina Margadant.

Op de basisschool was Emile een moeilijke leerling. Hij werd weggestuurd omdat hij niks anders wilde doen dan lezen. Middelbaar onderwijs of een vervolgopleiding heeft hij nooit voltooid. Hij volgde slechts een korte opleiding in acteren en zingen, maar besloot dat hij in plaats daarvan schilder en schrijver wilde worden. Naast schilderkunst en literatuur richtte Van Doesburg zich ook op de studie van sociologie, filosofie en ethiek.

Hij beschouwde zijn stiefvader, Theodorus Doesburg, altijd als zijn echte vader, daarom signeerde hij zijn eerste schilderijen met Theo Doesburg, waaraan hij later "van" toevoegde.

Theo’s eerste kunsttentoonstelling was in 1908 en in 1912 begon hij met het schrijven voor tijdschriften. Zijn eerste schilderijen sloten aan bij de Amsterdamse Impressionistische stijl en werden beïnvloed door Vincent van Gogh, zowel qua stijl als qua onderwerp. Net als Van Gogh was Theo vooral geïnteresseerd in het schilderen van de hardwerkende, lijdende mensen.

Zijn schilderstijl veranderde plotseling in 1913 na het lezen van Wassily Kandinsky's Rückblicke, waarin hij terugblikt op zijn leven als schilder van 1903–1913. Kandinsky was een Russische schilder en kunsttheoreticus en was een pionier op het gebied van de abstracte kunst. Theo realiseerde zich dat pure kunst uit de geest voortkomt en niet uit de wereld om ons heen. Er was een hoger, meer spiritueel niveau in de schilderkunst waarvan abstractie het enige logische gevolg kon zijn.

Behalve schilderen en schrijven voor zijn tijdschrift De Stijl, nam Theo ook deel aan andere activiteiten. Hij ontwierp huizen voor kunstenaars, zoals hij deed voor Café Aubette in Straatsburg in samenwerking met Georges Vantongerloo en Sophie Taeuber-Arp. Van Doesburg maakt ook een serie sprookjesboeken voor kinderen met ongebruikelijke typografie, waaronder Hahnepeter (Peter de Haan, 1924), Die Märchen vom Paradies (The Fairy Tales of Paradise, 1924–25) en Die Scheuche (The Scarecrow, 1925). Van Doesburg publiceerde ook het tijdschrift Mécano, in de stijl van DADA, waarvoor hij het heteroniem I. K. Bonset gebruikte (wat een anagram is van "Ik ben zot"). Ook publiceerde hij onder dezelfde naam Dada-poëzie in het tijdschrift De Stijl.